و من فراموشش میکنم!

و من فراموشش میکنم!...

باور و پذیرش اینکه هر کدوم از ما رویایی جداگانه و مسیری جداگانه در زندگی داریم...اون می‌ره زبان دیگه ای بخونه که باهاش مهاجرت کنه،بیزینس کنه...وقتی فیلمش رو دیدم داره توی یه کازینو می‌رقصه و از خوشحالی داشت بال در میآورد...من اما شبیه اون و خیلی های دیگه نبودم...یک رشته ای خواندم بسیار پرت از آرزوهام...اما عصای امرار معاش...و در آرزوی اینکه بمانم و برای فرزندان خاکم کاری بکنم...که باهوش بمانند...که مهربان بمانند....که فهمیده بمانند...نه که «بشوند»...که «بمانند»...که ندزدند از آنها چیزهایی که دارند را...من رویایم...غمخواری برای فرزندان این آب و خاک است...رویای دیگری ندارم.بقول شریعتی:تنها با آزادی توست که هوای پاک ابدیت را در ریه های خویش احساس میکنم و غرورم مثل بادبادکی در آسمان اوج می‌گیرد...ناطور شدن؛ناطور این بذرهای پاک...تمامی رویای من بوده و هست... و من فراموشش میکنم!...